
علی شمخانی، دبیر شورای امنیت ملی ایران گفته است که تلاشهای اخیر همکاریهای دوجانبه میان کشورش و روسیه به بیفایدهکردن تحریمهای اعمالشده آمریکا در سطح جهانی کمک میکند. این مقام خاطرنشان کرد که بسیاری از کشورهای دیگر نیز در این مسیر هستند – هژمونی دلار آمریکا را کنار میگذارند.علی شمخانی، دبیر شورای امنیت ملی ایران، نظر خود را در مورد تأثیر معاملات دوجانبه و تلاشهای اخیر دلارزدایی جهانی بر اثربخشی تحریمهای آمریکا اعلام کرد. به گزارش شینهوا، شمخانی در دیدار با مقامات روسی توضیح داد که پیشرفتهای دوجانبه اخیر بین ایران و روسیه، شامل مسائل پولی و بانکی، برای «محکوم کردن تحریمهای غیرقانونی غرب به شکست» بسیار مهم است. شمخانی در عین حال به دیگر جنبشهای دلارزدایی در جهان اشاره کرد و خاطرنشان کرد: بسیاری از کشورهای دیگر نیز در این مسیر قدم گذاشتهاند. ایران از سال 1979 با تحریمهای ایالات متحده مواجه بوده است که در دوره 1981-1987 لغو شدهاند و از آن زمان مجدداً اعمال و حفظ شدهاند.
این دو کشور که دو کشور تحریمشدهای از سوی ایالات متحده در جهان هستند، در آستانه نهایی کردن یک توافق راهبردی جامع هستند که ادغام بین سیستمهای اقتصادی آنها را بیشتر پیش ببرد و از نفوذ غرب و نفوذ آنها دور شوند. ایجاد تحریم ها و به اصطلاح تسلیحاتی شدن پول آمریکا اخیراً در کانون توجه قرار گرفته و به دلیل تأثیر منفی آن بر وضعیت دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره مورد انتقاد قرار گرفته است.
جفری ساکس، یک اقتصاددان مشهور، اخیراً اعلام کرده است که کشورهای دیگر از مصادره دلارهایشان در صورت اختلاف نظر با ایالات متحده می ترسند. خزانه داری در این زمینه بزرگترین دشمن دلار را به عنوان ارز ذخیره اعلام کرد.به گفته تحلیلگران، ادامه اجرای تحریمها و همچنین نیاز به تجارت برای کالاهایی که به دلیل محدودیتها نمیتوان وارد کرد، این دو کشور را به هم نزدیک کرده است. شرکتها یا نهادهای زیادی وجود ندارند که بخواهند با تحریمهای اقتصادی ثانویه مواجه شوند، بنابراین آنها تصمیم میگیرند روابط خود را با روسیه و ایران قطع کنند، حتی از معاملات سودآور صرف نظر کنند.
در واقع، آخرین دور تحریمها که در 2 مارس علیه ایران اعمال شد، متوجه چندین شرکت بینالمللی است که متهم به دست داشتن در حمل و نقل یا فروش نفت و پتروشیمی ایران هستند.به همین دلیل است که دو کشور برای ایجاد کریدور حملونقل بینالمللی شمال-جنوب، یک کریدور چندجانبه متشکل از بیش از 7200 کیلومتر جاده، راه آهن و راههای ارتباطی دریایی کار میکنند که تجارت بین روسیه، آذربایجان، ایران و هند را تسهیل میکند. و همچنین امکان دسترسی به اروپای مرکزی را نیز باز می کند.